Πλέον είμαι πεπεισμένος ότι μια από τις μεγαλύτερες πληγές στην παραγωγικότητα είναι οι καναπέδες στο σαλόνι. Ήμουν μικρός αλλά θυμάμαι πολύ καθαρά τους καυγάδες της μητέρας μου με τον πατέρα μου για το σαλόνι. Ο πατέρας μου ήθελε επιτέλους να μπορέσουμε να έχουμε στο σπίτι μας ένα λειτουργικό σαλόνι που θα μένουμε μέσα, θα το εκμεταλλευτούμε σαν χώρο και θα μπαίνουμε περισσότερες από 3-4 φορές τον χρόνο. Η μητέρα μου ήθελε να μείνει όπως ήταν. Δηλαδή κλειστό εντελώς και απαγορευμένο για όλους, εκτός εάν έρθουν οι επισκέπτες, με ασημικά, γυαλικά και έπιπλα γυαλισμένα, πεντακάθαρα και φυσικά αντίκες. Το σαλόνι μας ήταν μεγάλο, με ένα μαύρο art deco κυκλικό τραπέζι με τις ανάλογες καρέκλες όπου τις γιορτές ο πατέρας μου έπαιζε πόκα με τους φίλους του, με σεμεδάκι επάνω, και μια λάμπα με οπτικές ίνες που άναβε σπάνια αλλά ήταν εντυπωσιακή, μερικές πολυθρόνες και έναν καναπέ. Οι πολυθρόνες και ο καναπές δεν ήταν φτιαγμένες για να κάθεσαι, τουλάχιστον όχι για πολύ ώρα. Ίσως αυτός να ήταν και ο βαθύτερος σκοπός τους για ένα δωμάτιο επισκεπτών γιατί ήταν τόσο σκληρές, σαν ξύλο, που μετά από καμιά ώρα έπρεπε να σηκωθείς. Ο καναπές, τριθέσιος με εξίσου σκληρά καθίσματα και μπράτσα, κάθε άλλο από αναπαυτικός μπορείς να πεις ότι ήταν.
Τον καυγά μετά από αρκετά χρόνια τον κέρδισε ο πατέρας μου. Το σαλόνι εκμοντερνίστηκε και έγινε living room. Οι πολυθρόνες και ο σκληρός καναπές εξαφανίστηκαν (δεν έχω ιδέα που πήγαν) και στην θέση τους μπήκαν νέοι, τότε, μαλακοί καναπέδες, ένα έπιπλο τηλεόρασης, μια μεγάλη τηλεόραση και ένα από τα πρώτα βίντεο μάρκας SABA της Ελλάδας. Η οικογένειά μου είχε ένα από τα πρώτα βίντεο κλαμπ οπότε είχαμε και πρόσβαση σε “νέες τεχνολογίες’. Θυμάμαι να κοιτάω με απορία το βίντεο στην ζελατίνα του και να σκέφτομαι πως θα βλέπουμε από την τόσο μικρή οθόνη του (ήταν η οθόνη του ρολογιού του). Τέλος πάντων, ας μην προδίδω ακόμα περισσότερο τα χρόνια μου.
Εκεί αρχίζουν οι μνήμες από την οικογένειά μου να ζει στο σαλόνι πλέον. Ο πατέρας μου μετά την δουλειά να ξαπλώνει και να βλέπει τηλεόραση, τα γεύματα σε δίσκο και τις Κυριακές όλοι μαζί να βλέπουμε παιδικά ή αθλητικά. Είχε αρχίσει χωρίς να το γνωρίζω μια άλλη εποχή για τον μέσο Έλληνα, η εποχή του living room. Σε όλα τα σπίτια εξαφανίστηκαν οι σκληροί καναπέδες, ήρθαν οι τηλεοράσεις και πλέον όλα τα έπιπλα προσανατολίστηκαν προς αυτές. Τότε ήταν που άρχισε να αναπτύσσεται μια νοοτροπία που σήμερα είναι τόσο αυτόματη που κάθε αλλαγή φαίνεται περίεργη. “Γυρνάω σπίτι, ανοίγω την τηλεόραση, δεν μιλάω ή μιλάω ελάχιστα και φτιάχνω κάτι πρόχειρο να φάω και να ηρεμήσω μετά την δουλειά.”
Μπορεί να μην ακούγεται τίποτα το ιδιαίτερο αλλά πλέον είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η νοοτροπία, αυτοί οι αναπαυτικοί καναπέδες και αυτές οι μεγάλες τηλεοράσεις (που πλέον αντικαταστάθηκαν από tablet και smatphones) είναι ένα βασικό πρόβλημα για τους περισσότερους από εμάς που θέλουμε να είμαστε παραγωγικοί στο σπίτι.
Πόσο εύκολα πέφτεις στην παγίδα να ξαπλώσεις στον καναπέ με το κινητό στο χέρι, την τηλεόραση να παίζει κάτι “για να χαλαρώσεις” λίγο και με αυτόν τον τρόπο να χάσεις ένα ακόμα απόγευμα στο οποίο θα μπορούσες να προχωρήσεις λίγο περισσότερο τα όνειρά σου παρακάτω; Προσωπικά και για πολλά χρόνια (ακόμα και τώρα πολλές φορές) έπεφτα ακριβώς σε αυτήν την παγίδα.
Και αυτό είναι κάτι που ξεκίνησε από την δεκαετία του 80 και μετά. Εάν δείτε σε Ελληνικές παλιές ταινίες, τα σαλόνια ήταν όπως της μητέρας μου…
Τώρα, δεν λέω να πετάξουμε τους καναπέδες και να τους αντικαταστήσουμε με σκληρές πολυθρόνες (όσο και αν πιστεύω ότι αυτό θα διόρθωνε αρκετά το πρόβλημα) αλλά να αναπτύξουμε τα νοητικά εκείνα μοντέλα για να αυξήσουμε τις πιθανότητες αντίστασης σε αυτό. Να γνωρίζουμε καλά τι έχουμε να κάνουμε (από μόνο του μια πρόκληση) να ξέρουμε περίπου πόσο χρόνο και ενέργεια χρειαζόμαστε και να μπορούμε να ακουμπήσουμε το κινητό μας χωρίς να το δούμε για λίγη έστω ώρα. Οι τεχνικές είναι πολλές και φυσικά θα τις δούμε διεξοδικά. Αυτό που έχει σημασία πρώτα από όλα να δούμε πόσο μεγάλη ζημιά μας έχουν κάνει, χωρίς καν να το καταλάβουμε, αυτοί οι αναπαυτικοί γ@#ωκαναπέδες…
Καλή συνέχεια σε όλους!
Το άρθρο είναι ένα μικρό κομμάτι από το επερχόμενο βιβλίο του Μηλιάτση Γιάννη “Νοητικά Εργαλεία σε μια Ψηφιακή Εποχή.” που πρόκειται να βγει από τις εκδόσεις BookGuru.
Μηλιάτσης Γιάννης
Founder of www.Bizman.gr #Productivity , #running, #Sales #training and #blogging makes me happy!!! Εκπαιδευτής Πωλήσεων και Παραγωγικότητας. Ο στόχος μου είναι να βοηθάω καθημερινά τους ανθρώπους να βελτιώσουν τον εαυτό τους και την επιχείρησή τους. ClickUp Expert.
Αφήστε μια απάντηση