Οι 14 αρχές μάνατζμεντ οι οποίες είναι και η ραχοκοκαλιά της διοίκησης επιχειρήσεων.
Ο Χένρυ Φαγιόλ (Κωνσταντινούπολη, 29 Ιουλίου 1841 – Παρίσι, 19 Νοεμβρίου 1925) ήταν ένας Γάλλος μηχανικός και διοικητής ορυχείων ο οποίος ανέπτυξε τις Γενικές Αρχές Διοίκησης στις Επιχειρήσεις. Αυτός και οι συνεργάτες του ανέπτυξαν την θεωρία τους παράλληλα με το επιστημονικό μάνατζμεντ αλλά χωρίς να επηρεάζονται από αυτό. Η συνδρομή του στο μάνατζμεντ επιχειρήσεων θεωρείται από τις πιο σημαντικές.
Η θεωρία των γενικών αρχών στην διοίκηση επιχειρήσεων που ανέπτυξε ο Φαγιόλ εστιάζει περισσότερο στο τι κάνουν οι μάνατζερ και τι σημαίνει καλή εφαρμογή του μάνατζμεντ. Ήταν από τους πρώτους που καθόρισε τις αρμοδιότητες των μάνατζερ σε πέντε ενέργειες: σχεδιασμός, οργάνωση, διοίκηση, συντονισμός και έλεγχος. Στήριξε την θεωρία του στις προσωπικές του εμπειρίες ως ο διοικητικός υπεύθυνος μιας
από τις μεγαλύτερες εταιρίες άνθρακα της Γαλλίας. Ήταν αυτός που ξεχώρισε το μάνατζμεντ από την λογιστική, την διανομή και άλλες ενέργειες σε μια επιχείρηση. Η πίστη του ότι το μάνατζμεντ είναι μια δραστηριότητα κοινή σε πολλές μορφές οργανισμών, στην κυβέρνηση του κράτους, στην επιχείρηση, ακόμα και στο σπίτι, τον οδήγησε να αναπτύξει τις 14 αρχές του μάνατζμεντ, οι οποίες είναι η ραχοκοκαλιά του μάνατζμεντ και διδάσκονται στις σχολές. Οι αρχές αυτές είναι:
1. Διαχωρισμός της εργασίας (division of labor)
Ένα έργο διαχωρίζεται στις βασικές του εργασίες και κατανέμεται σε μεμονωμένους εργαζόμενους ή ομάδες εργασίας, που μπορεί να έχουν εξειδίκευση στη συγκεκριμένη εργασία. Αυτό οδηγεί στην εξειδίκευση της εργασίας.
2. Εξουσιοδότηση (authority)
Είναι το νόμιμο δικαίωμα άσκησης εξουσίας μέσα στο οργανισμό και απαίτησης υπακοής των εργαζομένων σ΄ αυτήν. Είναι στενά συνδεδεμένη με την ευθύνη, την υποχρέωση που δημιουργεί η χρήση της εξουσίας. Εξουσιοδότηση και ευθύνη πάνε μαζί, η μια χωρίς την άλλη οδηγεί σε αποτυχία.
3. Πειθαρχία (discipline)
Είναι η επιβολή τιμωρίας για την αποτυχία μιας ενέργειας σύμφωνα με τις επιθυμίες του προσώπου που κατέχει επίσημη εξουσιοδότηση μέσα στον οργανισμό.
4. Ενότητα διοίκησης (unity of command)
Κάθε εργαζόμενος πρέπει να δέχεται εντολές από ένα μόνο προϊστάμενο. Η άποψη αυτή εξασφαλίζει ελαχιστοποίηση των συγκρούσεων και προάγει τη σαφή επικοινωνία.
5. Κοινή κατεύθυνση (unity of direction)
Ο οργανισμός θα πρέπει να έχει ένα κοινό σχέδιο δράσης και να προσπαθεί να τον προωθεί μέσω των μάνατζερ και των υπαλλήλων.
6. Ατομική υπακοή (subordination of the individual)
Οι στόχοι και τα ενδιαφέροντα του οργανισμού είναι σημαντικότερα και έχουν προτεραιότητα απέναντι στους προσωπικούς στόχους και τα ενδιαφέροντα του ατόμου.
7. Ανταμοιβή (remuneration)
Κάθε εργαζόμενος θα πρέπει να αποζημιώνεται σύμφωνα με γενικούς κανόνες που εφαρμόζονται για όλους. Οι παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη είναι το κόστος ζωής, το γενικό οικονομικό κλίμα, οι συνθήκες της επιχείρησης, τα προσόντα του εργαζομένου, η προσφορά και η ζήτηση γι΄ αυτά και το επίπεδο παραγωγικότητας που επιτυγχάνεται. Η αποζημίωση θα πρέπει να είναι δίκαιη και όχι με καθυστέρηση.
8. Συγκεντρωτισμός (centralization)
Τα υψηλόβαθμα στελέχη είναι υπεύθυνα για την λήψη αποφάσεων και λογοδοτούν για τις αποφάσεις τους αυτές. Στους υφισταμένους εκχωρείται τόση ευθύνη όση είναι απαραίτητη για την εκτέλεση της εργασίας που τους έχει ανατεθεί. Το αντίθετο του συγκεντρωτισμού είναι η αποκέντρωση.
9. Διοικητική κλίμακα (scalar principle)
Σε κάθε επιχείρηση υπάρχει η διοικητική κλίμακα και είναι βαθμωτή ή ιεραρχική. Η εξουσιοδότηση και η ευθύνη εκχωρούνται προς τα κάτω στην διοικητική κλίμακα και η εκχώρηση γίνεται λιγότερη στα κατώτερα επίπεδα της κλίμακας. Τα κατώτερα στελέχη έχουν ευθύνη να ενημερώνουν τα ανώτερα στην κλίμακα με πληροφορίες σχετικές με την ολοκλήρωση των εργασιών.
10. Τάξη (order)
Οι πόροι μιας επιχείρησης – πρώτες ύλες και άνθρωποι – πρέπει να βρίσκονται στη σωστή θέση τον κατάλληλο χρόνο. Αυτή η τάξη στους πόρους ενός οργανισμού εξασφαλίζει τη μέγιστη απόδοση και τα μικρότερα προβλήματα.
11. Ισότητα (equity)
Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αισθάνονται ότι τους μεταχειρίζονται ισότιμα και δίκαια. Το αίσθημα δικαιοσύνης επιτυγχάνεται με οργανωτικούς κανόνες που είναι λογικοί και εφαρμόζονται με συνέπεια σε όλους. Οι προϊστάμενοι και μάνατζερ οφείλουν να τηρούν τους κανόνες αυτούς.
12. Σταθερότητα προσωπικού (stability of personnel)
Οι επιτυχημένες επιχειρήσεις διατηρούν τα καλά στελέχη τους και αυτό θα πρέπει να αποτελεί στόχο για τον οργανισμό. Το ικανό και πετυχημένο προσωπικό είναι ζωτικός πόρος ενός οργανισμού και οι οργανωτικές πρακτικές θα πρέπει να ενθαρρύνουν τη μακροπρόθεσμη δέσμευση του οργανισμού. Θα πρέπει επίσης να έχουν καλή οργάνωση για την άμεση κάλυψη των πιθανών κενών θέσεων μέσα από τις απαραίτητες διαδικασίες.
13. Πρωτοβουλία (initiative)
Η διοίκηση θα πρέπει να ενθαρρύνει την ατομική πρωτοβουλία των εργαζομένων η οποία και βοηθάει στην βελτίωση της προσπάθειας από τους εργαζόμενος με αύξηση του παραγόμενου έργου.
14. Αίσθημα ομαδικότητας (espritdecorps)
Η διοίκηση θα πρέπει να προσπαθεί να ενθαρρύνει την αρμονία και τα κοινά ενδιαφέροντα που οδηγούν σε καλές σχέσεις μεταξύ του προσωπικού και θετικό κλίμα στην επιχείρηση.
Δείτε επίσης: Επιστημονικό Μάνατζμεντ
Μηλιάτσης Γιάννης
Founder of www.Bizman.gr #Productivity , #running, #Sales #training and #blogging makes me happy!!! Εκπαιδευτής Πωλήσεων και Παραγωγικότητας. Ο στόχος μου είναι να βοηθάω καθημερινά τους ανθρώπους να βελτιώσουν τον εαυτό τους και την επιχείρησή τους. ClickUp Expert.
Βελτιώστε την ισορροπία Ω3 – Ω6 με το Zinzino Balance Oil.
Αφήστε μια απάντηση